Hayatın akışına kendimizi o denli bırakıyoruz ki yaşamdan lezzet duyamıyoruz. Yemek yerken vücudumuzun ihtiyaçlarını karşılarız. Aslında yemek yerken ihtiyaç karşılama amacı gütmekten daha çok açlığımızı bastırarak kendimizi iyi hissetmeye ve yediklerimizden lezzet almaya bakarız. Aynı duyguyu yaşamımızda ne yazık ki çoğunlukla göremiyoruz. Yaşamdan lezzet almayı çoğu kez ıskalıyoruz. Rüzgar bir o taraftan esiyor o estiği yöne gidiyoruz. Bir bu taraftan esiyor bu kez o estiği yöne gidiyoruz. Özlü sözde "Nereye gideceğini bilmeyen yelkene hiçbir rüzgar yardım edemez." dediği gibi... Bazen hedefi onikiden vurmak için planlar yapıyoruz. Ertelemeler yüzünden planlarımızı hayata geçiremiyoruz. Bugün ertelememizi gerektirecek sebepler olduğu gibi yarın da olacağını düşünmüyoruz; olaylara şimdi gözüyle bakamıyoruz. Çalışmak için mi yaşıyoruz, yoksa yaşamak için mi? Yirmi dört saatin kaçını kendimize ve sevdiklerimize ayırıyoruz? Çalıştığımız işin koşulları ruhsal ve bed...
"Oku, düşün, araştır, sorgula, anla, kendini bil..."